Dagdromen

Ik ben een kei in dagdromen. Weet niet of dit een talent is dat ik moet koesteren en waar ik trots op mag zijn of dat dit eerder een negatieve eigenschap is die me het leven alleen maar moeilijker maakt. Tijdverlies, concentratiemoeilijkheden, altijd maar meer en beter willen... Dat soort dingen dus.
Als ik alles waarover ik ooit dagdroomde, had opgeschreven en nog zou opschrijven, dan stond mijn bureau 'plein' vol. Een encyclopedie had ik dan bij mekaar gepend. Mijn blogje zou het helemaal begeven, vermoed ik. (En dan had ik er een full time job aan. Puur tijdverlies?)

Maar goed, soms kan ik me niet bedwingen en moet zo'n dagdroom er uit. Zoals nu, hier, ter plekke. Mijn liefje irriteert zich de laatste weken mateloos aan zijn chef. Peppie noemt hij hem. En ja hoor, hij heeft nog een andere collega-chef die hij Kokkie noemt. Van dat gelijknamige duo. Peppie en Kokkie. Enfin, is niet belangrijk, maar die chef bakt er niets van en nu is mijn liefje zoooooooo gefrustreerd dat ie zijn werk zelfs beu is. Zegt hij, vandaag. Wat kan ik daar in godsnaam aan doen, zo 1, 2, 3? Not much. Behalve gekke voorstellen doen. Dus ga ik dagdromen... Word ook chef! Stel je eigen team samen. Laat ze een poepje ruiken! Begin je eigen bureau! Ik werk wel mee. Vuist op tafel. Laat de baas horen dat je zo niet verder wilt werken!

Vooral de gedachte 'begin je eigen bureau' lijkt me wel wat... Klanten ontvangen, overleggen, publiciteit maken, dingetjes regelen en organiseren.... OOOOOooooooh, mijn handen kriebelen al. En dan zou ik dat zo doen en dit zus. En in dat geval kunnen we dit en dat, en daarna doen we zus en zo... Ik zie het helemaal voor me. Maar ik ken mezelf ondertussen. 't Is zoiets als 'mannen maken plannen' maar dan in de vrouwelijke versie. Of de sterke toekomstverhalen aan de toog. Waar je er dertien van in een dozijn hebt voor een avondje wereld verbeteren of toekomst maken.

Jahaaaa, die superpot van de Lotto heb ik in mijn dagdromen zeker al honderd keer gewonnen en opgemaakt. Reken maar van yes. Ik weet precies wat ik allemaal zal doen en niet zal doen. Ho, ho! Mijn handen jeuken. Al lang, hoor. En de juiste cijfertjes heb ik ook al, maar nu nog de juiste cijfertjes in dat Lotto-machien, hé!

Ach, dagdromen, het verkort soms de werktijd op een aangename wijze. Tot je een dringende telefoon krijgt of de baas met een briljant (sic) idee afkomt. Daar word je wel wakker van. Astamblieft! Dat chalet in Zermatt zal moeten wachten. En de vrienden die er komen skiën ook! En die oude huizen die ik wil renoveren, a.u.b. projectontwikkelaars: "laat er a.u.b. nog wat staan, voor me, voor als ik tóch die vette pot geld win!!!!". En nu ik die dagdromen hier toch vereeuwigd heb, zal ik maar verder werken zekers... Kwestie van morgen nog een job te hebben die me af en toe toelaat te dagdromen.