Herfstvakantie

Ik heb afgelopen week ook herfstvakantie gehad, net als de kinderen van de basisschool hier een straat of twee verder. Wat was dat leuk zeg. En net dan wanneer de zon schijnt. Goede timing, als zeg ik het zelf. Helaas had mijn lief géén verlof, behalve dan maandag en dinsdag, maar dat kon mijn goede stemming niet deren.

In de zon heeft mijn lief zowaar voor de eerste keer in zijn leven een muurtje gemetst. En meteen al met lijmvoeg, dus niet zo een die je nog moet 'opvoegen' nadien. Maar gewoon steen op steen, lekker dicht tegen mekaar voor een mooi en apart geveleffect. Enfin, geveltje van de tuinmuur-effect. Want helaas is de rest van het huis met gewone voeg gemetst. (hadden we het eerder geweten, van de metstalenten van Lief, dan had hij het huis vast zelf gemetst, ook zonder voeg maar 'verlijmd') Anyway, 't is een muurtje om trots op te zijn. Ik ga binnenkort ook een muurtje mogen metsen. Tenminste, dat is de bedoeling, maar ja, of ik ook zo goed ga kunnen metsen als mijn Lief???

Ondertussen heb ik met de herfstkriebels in mijn buik en de zon op de ramen, de ramen zelf een beurt gegeven. Een hele klus, want vééééél ramen heeft ons huis. Poeweeh! Omdat 's namiddags, moe en voldaan, even met een djat kaffie op de bank te ploffen en te ontdekken dat ik nog honderden strepen zie op de ramen. Stomme zon! Stom zeemvel! Stom water! Stom poetsproduct... Waar kan het nu aan liggen? Eerst de ramen met een doek en wat poetsproduct en veel water gesopt. Dan afgespoeld. Dan pas met heel proper en warm water de ramen 'gedroogd' met het zeemvel. En dan nog strepen zien? Ik snap het niet... Maar ik laat het zo. Ramen gekuist. Punt.

Wat nog? Graf van de oma en de opa's bezocht. En van de helaas veel te vroeg vertrokken vrienden. Het was alweer efkes geleden dat ik nog op het kerkhof bij mijn ouders in de buurt was. Er snel even gestopt op weg naar het avondeten bij mijn meter. In de vallende duisternis liepen er nog véél mensen rond. Het was wel stil en met die gekleurde bladeren aan de bomen en op de grond, was het er ook heel mooi. (die chrysanten laat ik even buiten beschouwing wegens absoluut niet mooi) Maar toch krijg ik daar een krop in de keel, hoewel ik niet zo heel close was met de leeftijdsgenoten die er liggen. Maar er liggen er vier. En 3 kilometer verderop in het volgende dorp nog twee. Drie van hen zaten bij me in de jeugdbeweging. Dat blijft altijd een confrontatie met de onrechtvaardigheid van de dood. Op zo'n moment word ik opstandig, heel erg. Dat had ik niet bij mijn opa. Die was ziek, had Parkinson, kon niet meer verder, moest om de haverklap naar het ziekenhuis. Dat had ik wel bij mijn oma. Die was suikerziek en is in haar slaap gestorven. Maar ze was nog zo levendig, zo kwiek. We wilden haar een hondje kopen, om mee te gaan wandelen. Ze had nog maar pas een nieuwe fiets gekregen, om zo makkelijker haar kinderen en kleinkinderen te kunnen bezoeken. Ik zou nog een heleboel verhalen van de oorlog te horen krijgen, dingen die ze had 'uitgestoken', voordat ze trouwde... Hihi, ik kan me al voorstellen wat die waren... Ze kookte voor Amerikaanse soldaten, dus... hmmm, wat jammer toch! GElukkig kan ik er om glimlachen en is de opstandigheid al een beetje getemterd.

Geshopt heb ik ook, tijdens de herfstvakantie. En blijkbaar was ik niet alleen, want het was druk in de stad. Hemel. En dat zelfs bij regenweer. De jeans die me past en aangenaam aanvoelt eindelijk gevonden. Moet er nog even op wachten, moet 'ingenomen' worden aan de taille wegens te groot. Dat is altijd hetzelfde met die broeken en ikzelf. Past de broek op mijn heupen, is de broek in de taille veel te groot. Zelden een perfect passende jeans gevonden... Snappen die ontwerpers dan niet dat de panlatten de uitzondering zijn en dat een beetje vrouw meer een zanlopersfiguur heeft???? Idem voor het mooie witte hemd waar mijn oog zich had op laten vallen. Met het hemd aan (op de jeans, met de mooie laarzen-gekregen-van-Liefje) : beeldige ik. Maar vóór ik dat hemd aan had! En eer ik het hemd uit had! Zowaar een 'struggle for life'.

Hemeltje!
Maar een maatje groter ging makkelijker aan en uit, maar stond helemaal niet zo beeldig meer! Dus maar zwoegen om dat 38ske over mijn brede schouders te krijgen, zit niets ander op.

Deze week ook zes (6!) keer gaan uiteten (deze week duurde van vrijdagavond tot zondagavond de week er na). Twee keer voor een verjaardag, twee keer bij familie, een keer met de neefjes na een film, en nog een keer met vrienden. En dan gebiedt me de eerlijkheid te zeggen dat we zondagvond géén zin in koken hadden wegens te grieperig en dat we toen maar frietjes hebben besteld. Ik moet toegeven: een heel calorierijke vakantie. Amaai! Verbaast het je dan als ik zeg dat ik waarschijnlijk een virusje in de maag heb?

En zo was de vakantie lekker voortgekabbeld en zitten we nu terug in 'the office'.