De Grote Oversteek (aflevering 7)

Wegens omstandigheden (zie volgend bericht) al heel lang niet meer geblogd... Komt wel vaker voor.

Was toch wel weer een beetje geëmotioneerd, tijdens aflevering 7 van De Grote Oversteek op één. Als mensen die je goed kent en graag hebt, emo worden, dan volg ik niet snel daarna ook... Toen Lambert, de "huisvrouw" in krantenwinkel 't Gazetje, het moeilijk kreeg, kon ik hem helemaal begrijpen. Voor zo'n - zo lijkt hij mij - sociale, vlotte kerel als hij zonder kinderen, in zo'n tof gezin als dat van de Gazet terecht te komen, dat moet toch iets met je doen. Alleen de conversaties die hij had met Sander, die zijn vriendinnetje wilde laten logeren! En Wouter die heel spontaan uit de hoek kan komen en meer vat dan je eigenlijk wel wil dat zo'n kind snapt. Ja, ik snap wel waarom ie emo werd.

Het is jammer dat de reeks weinig verhaal bevat en voor mensen die de hoofdpersonages niet persoonlijk kennen, lijkt het me een enorme klus om al die verschillende figuren te leren kennen en ook nog eens te onthouden. Daarom vermoed ik dat de algemene waardering niet zo heel hoog ligt voor dit programma. Desondanks denk ik dat het positieve dat uit alle afleveringen naar voren komt, voor iedereen wel duidelijk moet zijn. Ik hou er iedere keer een goed, zelfs blij gevoel aan over. Of zou het zijn dat ik mijn dorpje af en toe stevig mis en door deze tv-reeks toch nog een stukje 'thuis' in huis haal? Lijkt wel alsof ik er nooit meer kom, terwijl ik toch bijna elke week bij mijn ouders binnenspring. Maar ja, de andere familieleden zie je niet zo vaak en als ze dan op zo'n leuke manier op tv komen, is dat wel mooi meegenomen.

In elk geval: nog één aflevering en dan geen idyllische plaatjes van landelijke dorpjes zoals Rosmeer of Lafelt meer. Het zal wennen zijn op maandagavond.