De kast? Of toch maar de wc?

Voor 'den bouw' is het bouwverlof begonnen, afgelopen vrijdag.
En omdat mijn lief in die sector werkt, ging hij vrijdag met collega's dat bouwverlof op gepaste wijze inzetten (lees: inzuipen).

Het gebeurt dat hij op zo'n uitje met de collega's op vrijdagavond, mij tegen 21 uur belt met het voorstel om ook nog effe ene mee te komen drinken. Soms doe ik dat, soms ook niet.

Nu was ik vrijdag in een goede bui en had ik wel zin om es ene te gaan drinken in 't stad. Maar dat sms'ke om af te komen, kwam maar niet...
Ik zelf al es ge'sms'ed. Half uurke gewacht. Geen antwoord.
Dan maar tegen mijn zin mijn pyama aangedaan en me met mijn tv-dekentje voor tv genesteld.
Wat lekkers er bij en naar het verslag van Rock Werchter gekeken.

Uiteindelijk mezelf - toch enigszins ongerust over die man van mij - in bed gehesen en in slaap gesukkeld, met de gsm naast me.
Drie keer wakker geschrokken van iets, gedacht dat het mijn lief was, maar helaas Sinterklaas...

Het was al licht aan het worden toen meneer de trap kwam opgeslopen (opgesleept is juister, maar hij deed zó zijn best om stil te zijn).
Aan de geur van kleren en adem te merken, wist ik hoe laat het was. Allez, ik zag het eigelijk ook al aan het licht buiten.

In alle geval, nogal giechelend en helaas sterk geurend naar alcohol en tabak (puke! verplicht douchen na cafébezoek, daar moesten ze een mensenplicht van maken!), viel hij langs me in bed en - bonk - ook in slaap.

Tot ie iets later naar de wc moest. Ik wakker van zijn gestommel. Stond ie aan een kast te trekken.
Ikke: "Huh, wat doet gij nu?"
Hij: "Watte?" en hij trekt zijn broek af terwijl hij achter de kast kruipt...
Ikke: "Wat zijt gij van plan, jong?"
Hij: "Pissen."
Ikke: "Toch niet achter de kast zeker???!"

gemompel, geschuifel, gestommel tot aan de wc.

waarna een half uur stilte en nog eens een kwartier en 5 meter papiergeritsel...

Zatte mannen, wat een avontuur...