Ze was voor mij altijd al een twijfelgeval, die Freya.
Blitzcarrière wat de politiek betreft,
wonderlijke combinatie van studeren aan de unief én bevallen van een kind, zónder vriend.
Dan nóg een kind,
schepen van onderwijs in Gent,
minister van begroting,
miskraam,
trouwen in Thailand en weer uit mekaar gaan,
of toch niet helemaal, zoals ze onlangs in Humo toegaf...
Maar dat geknoei met die oliefactuur vorig jaar deed me erg twijfelen aan haar genialiteit,
en dat gezeik met een sluitende begroting (ja, vastgoed verkopen en dan terughuren): zo kan ik het ook, daar hoef je geen specialist voor te zijn.
En haar blote-schouders-kledij, winter én zomer... Je mag een sexy politica zijn, maar je moet je imago niet te ver doordrijven. Too much is too much.
En too much was ook het kattebelletje dat gisteren ontdekt werd in de perszaal van de SP.a....
Ze schreef daarin aan Johan Vandelanotte dat ze twijfelde om fractieleidster te worden en nu is ze dan maar gewankeld (zie De Standaard) op eigen initiatief, na het uitlekken van dat briefje.
Tja, wat zeg je daar op? Te snel carrière gemaakt? Te emotioneel? Te zwak bevonden?
Mijn getwijfel is omgeslagen in vastberadenheid: dat Freya maar eens op de achtergrond constructief aan oppositie gaat doen en de grote posten overlaat aan mannen als Vandelanotte en Vandenbroucke.
Ik ben geen sos pur sang (kluts daar nog maar wat kleurtjes door mekaar), maar dat die mannen het wel degelijk kunnen, daar ben ik wel van overtuigd.
Doet me afvragen hoe Caroline Gennez het er vanaf oktober zal vanaf brengen als SP.a.-voorzitter! Wait and see...
En dat geldt ook voor de regeringsformatie. Spannende tijden!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment