werken om te kunnen leven of leven om te kunnen werken?

Werk, 't is niet al rozegeur en maneschijn.
Zeker niet wat betreft collega's en bazen.

Dan verander je van job omdat je de jobinhoud niet meer ziet zitten,
vind je een job waarvan de inhoud je aanstaat,
zijn het sommige collega's en de directeur waar je geen blijf mee weet.

Hé hé, ik heb ondertussen alweer elders gesolliciteerd.

Tja, aan de universiteit werken, dat klinkt 'ferm',
het werk op zich is ook leuk,
de loonvoorwaarden zijn ietske minder dan vroeger,
maar ik kan nu met de fiets gaan werken.

Iets waar ik toch elke dag naar uit kijk.

In ruil voor dat minder loon heb ik ondertussen wel 5 dagen meer verlof,
extra collectieve sluiting tussen kerst en nieuw
én flexibele werkuren.
Plus een tikkaart, waardoor je je overuren makkelijk kunt bijhouden én die ook kunt terugnemen.

Maar net daar wringt hier het schoentje: mijn teamleader en directeur zijn niet zo tuk op die terugname van overuren en opnemen van àl je verlofdagen.
En wat dat betreft sta ik wel heel erg op mijn rechten, ik heb een beter betaalde job niet zomaar aan de kant geschoven om minder te gaan verdienen, gewoon om te kunnen zeggen dat ik voord de universiteit werk!
Ik ben toch niet gek!?

Vrijdag wilde ik van mijn overuren een deel opnemen. Aan het begin van de week had ik al aangekondigd dat ik vrijdag vroeg zou stoppen. Tegen dat het vrijdagmiddag was, had ik al mijn werk voor die week af. Een van mijn teamleaders moest mij wel nog feedback over iets geven. Toen dat te lang op zich liet wachten en ik er haar naar vroeg, kreeg ik geen antwoord.
Toen ik tegen 14 uur mijn laptop wilde afsluiten en zei dat ik met alles klaar was en door wilde gaan, kreeg ik tegen mijn voeten.
Dat het toch niet paste dat ik nu naar huis ging in zo'n drukke week,
dat ik dat toch moest aanvoelen,
dat ik geen toestemming gevraagd had,
dat ze me wel liet gaan voor deze ene keer
maar dat ik moest leren dat ik soms voor het werk privézaken zou moeten verschuiven...

Als zij nu eens niet zoveel op msn zat en haar werk wat gestructureerder aanpakte en als ze zelf een eigen huishouden had, dan zou ze wel anders piepen en haar eigen werk wel op tijd gedaan krijgen.

Maar ik verdenk hier sommigen er van gewoon laat te werken om indruk op de baas te maken.
Nu, daar doe ik niet mee. Als ik mijn werk in die 7.36 uur per dag gedaan krijg, of zelfs vroeger, dan is dat een verdienste waarvoor ik mezelf beloon door vroeger naar huis te gaan als ik daarvoor uren genoeg over heb.

Dan moeten ze die voorwaarden maar niet in het leven roepen en de mensen meer betalen.

En dus heb ik mijn conclusie gemaakt: als mijn sollicitaties die ik nu verstuurd heb, gunstig uitdraaien, ben ik hier weg. Zoniet, dan blijf ik tot einde jaarcontract maar weiger ik verlenging.
Bang zijn om verlof te vragen of om voor privé-redenen vroeger naar huis te gaan, zo wil ik niet komen werken!

Ik werk om te kunnen leven. Ik leef niet om te kunnen werken.