"Het leven is een combinatie van lachen en huilen. Iedereen moet zijn pad volgen."
Dixit de zopas overleden Malinese muzikant Ali Farka Toure.
't Is waar. Het leven gaat niet altijd over rozen. En ik troost me met de gedachte dat mijn manke toestand van tijdelijke aard is. En dat er nog kansen genoeg komen om op vakantie te gaan naar de sneeuw en met m'n Hammerke van de hellingen af te glijden... En dat ik van mijn ziekteverlof moet profiteren om wat leuke dingen thuis te doen.
Ik heb trouwens al meer bezoek gehad in de afgelopen dagen dan in geheel 2006, als ik dat zo bekijk. En telefoontjes gekregen, en sms'kes. Amai! En dat allemaal omdat ik met een gescheurde spier thuis zielig zit te wezen. Toch wel erg lief van iedereen!
Sinds maandagmiddag heb ik trouwens ook krukken.
En mijn lief noemt me sindsdien z'n krukske.
Tot hier de dagelijkse huis-, tuin- en keukenavonturen van een mankepoot.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment