Bad luck

Wat een pech, wat een pech, wat een grandioze pech...

Gaan we nog een keertje opwarmen voor onze skivakantie van volgende week, nog effe nieuw boardje testen, op het gemakje... skiet er iemand me gewoon omver tijdens mijn laatste afdalinkje op de indoor piste van Landgraaf... aan een hoge snelheid... Met zijn knie in mijn linker bovenbeen. Tegen de grond en een on-ge-loof-lijke pijn. Tof, sjiek, fijn, zo vlak voor de vakantie waar ik al maanden naar uit kijk!

Ik dacht eerst: "daar gaat mijn been".
Gelukkig kon ik al snel mijn tenen bewegen en mijn onderbeen ook. Mijn bovenbeen begon meteen aan te voelen alsof er zich een super-mega-grote blauwe plek aan het vormen was. Wat natuurlijk ondertussen ook gebeurd is...

Enfin, er stond opeen heel veel volk rond me, ook een verpleger van de piste en zo. Alle botten gecontroleerd en gelukkig niets gebroken.
Thuis aangekomen toch maar naar spoed gegaan voor foto's en een echografie. Jaaaajaaaa, nu weet ik al hoe dat voelt, zelfs zonder zwanger te zijn...

Enfin, op die beelden was duidelijk te zien dat mijn spieren erg hard geraakt zijn, tot op het bot zelfs. Dan mag ik eigenlijk van geluk spreken, voor hetzelfde geld zat ik hier dus met een gebroken bovenbeen. Nu zijn mijn quadriceps gescheurd en draag ik een 'postartrose' verband. En straks strompel ik ook rond met een stel krukken en zal ik kiné moeten volgen.

Hoi hoi hoi, en daar moet ik dan 32 jaar voor geworden zijn. Het leven is toch zóó fun! Duh...
Dag snowboardvakantie in Les Arcs 2000, dag vakantiecentjes... (ah ja, want geen annulatieverzekering, dubbele pech!)

Flink balen is dat nu, sè, èrreug flink balen. Potjandorie nog an toe.