Hasta la pronto, Barça!

We zijn alweer terug thuis... Citytripje is alweer om. Back to reality!
Maar niet zonder eerst nog een korte terugblik... (Meer weten over Barcelona? Bezoek de volgende sites: barceloca.com en barcelona.es. En de Lonely Planet- en Trotter-gidsen zijn ook een goede bron!)

Nieuwjaarsdag natuurlijk erg laat opgestaan. Ontbijt geskipped en de stad in getrokken om kater/vermoeidheid te bestrijden met frisse lucht. Het is koud in de Catalaanse hoofdstad, maar zonnig. Heerlijk. De Ramblas is overvol, iedereen lijkt hetzelfde idee als wij te hebben. Eerst ontbijtje ergens in de stad, dan op een sukkeltje naar Mont Juic, om er de Téléférique te nemen. Met een soort van skicabine helemaal de haven over. Mont Juic langs de zeekant omhoog is wel een belevenis. Je moet namelijk heel wat trappen en struikgewas door. Ik kan me voorstellen dat dit eens een prachtig park was, een soort van tuinen van Babylon, helemaal tot boven aan de heuvel. Maar nu is de glorie een beetje vergaan. Jammer, want het zou wel een serieuze troef kunnen zijn, langs die kant Mont Juic opwandelen door de paleisachtige tuinen in terrasvorm. Alleen is de toegang tot Mont Juic langs de zeekant ontsierd door sociale hoogbouw en de haven.

Soit, eens boven is het park wel tamelijk goed onderhouden en heb je een prachtig zicht over de stad. Hopelijk blijft dit gedeelte toegankelijk voor publiek, want ze zijn daar een mega-groot hotel of luxe-wooncomplex aan het bouwen. De vraag is dan of je als gewone burger daar nog zult mogen rondslenteren... Enfin, nu genieten van het uitzicht, de stadsgeluiden en dan kaartje kopen voor de télécabine... Véél volk in de file, we staan er toch een klein uur aan te schuiven, hopend dat dat wachten de moeite waard zal zijn.

Gelukkig wel, en de hoogtevrees van mijn liefje is plots ook weg, zo hangend boven de Barçalonese haven. We zien grote passagiersboten, sjieke zeilschepen, luxueze jachten, alle markante torens van de stad, de Middellandse zee, de bergen... Mooi! Is eens iets anders dan de gebruikelijke nieuwjaarswensen voor familie en buren, op 1 januari! Jammer dat er zoveel volk in de cabine staat, anders schreeuwde ik jullie van hieruit mijn wensen voor het nieuwe jaar toe...

Eenmaal terug op de begane grond, reppen we ons in de zon naar het strand. Heerlijk uitwaaien. 't Is best wel koud, zeker met die stevige wind, maar toch wel fijn zo aan het water. Een Mechelse Scheper amuseert zichzelf en zijn baasje met het graven van kuilen vlak voor de golflijn. Telkens hij een grote schelp of houtafval vindt, wil hij zijn schat in zijn mond nemen, maar de brave hond schrikt van het zoute smaakje, heb ik zo de indruk. En telkens er een golf zijn kuil overspoelt, springt de hond twee meter naar achter. Grappig, zo'n dier dat geniet van het zand en reageert op water. Heerlijk.

El Flippo wil en moet met zijn tenen in het water, dus plots gaan schoenen en sokken aan de kant en rolt ie zijn broekspijpen omhoog. "Het is wel erg koud," opper ik. Maar dat kan hem niet deren. Felle! Hij houdt het welgeteld drie minuten vol en komt dan toch maar weer snel zijn voeten afdrogen... Ach ja, strand en zee, daar horen blote voeten bij, denk ik maar. Mij krijgen ze alleen niet zo gek!

We lopen het strand van Barceloneta af tot aan de Olympische Haven. Ondertussen proberen we ook iets te vinden om te eten, maar alle terrasjes zitten overvol. Helaas. Dan maar in een soort van sandwichbar een broodje gegeten en met de metro terug naar het centrum van de stad. We besluiten een ommetje te maken langs de Sagrada Familia, de beroemde kathedraal van Antonio Gaudi, die nog steeds in aanbouw is. Helaas is alles dicht en kunnen we enkel de gevels aanschouwen, maar zelfs dat is de moeite waard.
's Avonds gaan we nog eens terug naar El Born en de Barri Gotic, waar we in Bliss gaan eten. Leuk restaurantje. Ik was er drie jaar geleden ook al en ook deze keer valt het eten super mee. Veel vegetarisch op het menu en veel zelfgemaakte taarten en quiches. Superlekker voor een gunstig prijsje. De zaak zit dan ook continue vol, wij konden pas aan tafel om 22 uur.
De Ier of Schot langs ons aan het tafeltje, met 2 dames bij zich, maakt zich druk over de menukaart. Te weinig vlees naar zijn goesting. "Guess we're in the wrong place," zeurt hij. Maar zijn vrouwelijk gezelschap is niet overtuigd. Gelukkig maar, want ze serveren in Bliss echt wel lekkere dingen, zonder vlees, zo lekker dat je die dode dieren op je bord zeker niet mist. (dat zeggen vleeseters me toch)

Enfin...

Onze laatste dag in Barça heeft nog een verrassinkje in petto. We waren nl. van plan de hele dag te gaan shoppen, maar er zijn géén koopjes en ook de nieuwe collecties ontbreken nog. Plus lijken de winkels verdacht veel op die in onze steden, dus skippen we het shoppen... We gaan eerst proberen om in Casa Battlo binnen te geraken. Dat mooie huis waarvan Antonio Gaudi de renovatie in 1906 tekende, op de Avenida de Gracia. We zijn relatief vroeg daar (11 uur) en de rij is nog helemaal niet lang. Wat een geluk. Drie jaar geleden kon je alleen de benedenverdieping en de eerste etage bezoeken en omdat het toen het Gauci-jaar was, stond de rij tot ver om de hoek van de volgende straat. Nu hebben we echt veel geluk: behalve de benedenverdieping en de eerste etage is ook de trappenhal en de daketage voor publiek open! Dat is redelijk verrassend want Casa Battlo is in privè-handen (op elke etage zijn er 2 appartementen, die bewoond zijn) en de eigenaars wilden oorspronkelijk het huis alleen maar openstellen naar aanleiding van het Gaudi-jaar in 2002 en dus zeer tijdelijk. Maar ondertussen is het huis al drie jaar publiek toegankelijk en heb ik alsnog de kans om dit pareltje van een van mijn favoriete architecten aller tijden te bezoeken. Huray! De toegangsprijs voor eerste etage en dakterras bedraagt wel 16,50 euro maar dat kan me niet deren. Het huis waarover ik voor kunstgeschiedenis 12 jaar geleden nog een scriptie schreef, krijg ik nu eindelijk met mijn eigen ogen te zien. Te gek!

Ik ga jullie de details besparen want ik kan hierover uren doorbomen. Bezoek de website van Casa Battlo eens en oordeel zelf wat je van Gaudi's huis vindt.

Daarna toch nog wat shoppingthings ondernomen, alleen is het voor mij bij Window Shopping gebleven. El Flippo heeft zich een mooi vestje gekocht en een t-shirt, allebei van het Spaanse merk Desigual. Very hip, moet ik toegeven.
We ronden de avond af in een tapasbar Celler de Tapas , dat kon niet ontbreken, hé. Na een klein voorgerechtje hebben we ons op de paella gestort, met zeevruchten. Dat smaakte, hmmmm, krijg er nog water in de mond van.
En toen was ons tripje redelijk ten einde. Rugzak terug ingepakt en vroeg het bed in, want om half 7 zou de wekker gaan. Op Plaça de Catalunya de bus A1 genomen naar de luchthaven en - dit keer met een kwartier vertraging - met Virgin Express terug richting Brussel. En toen kwam het varkentje met de lange snuit... En het verhaaltje is uit!